ابوریحان محمد بن احمد بیرونی دانشمند
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی دانشمند
ابوریحان بیرونی در سوم ذیحجه ۳۶۲ هجری قمری در شهر کاث در خوارزم دیده به جهان گشود.
پدرش اخترشناس دربار خوارزمشاهیان بود اما بدخواهی موجب شد از دربار اخراج شود و در روستایی نزدیک خوارزم سکنی گزینند.
به همین دلیل اهالی روستا آنها را بیرونی میگفتند.
ابوریحان در علوم زیادی مثل ریاضیات، فیزیک، اختر شناسی، مردم شناسی و… نبوغ بی بدیلی داشت.
ابوریحان اولین کسی بود که به روش ساده، شعاع زمین را اندازه گرفت.
همچنین نظریاتی در مورد دوره های مختلف زمین شناسی داشت.
۲۵سال را در محل تولدش خوارزم زندگی کرد.
وبه تحصیل در علوم عربی ( فقه،الهیات اسلامی و …) و علوم عجمی (ریاضیات، نجوم، طب و…) مشغول بود.
در جوانی در اصفهان با ابن سینا که از خودش کوچکتر بود، مکاتبه داشت.
اوضاع خوارزم که ناامن شد به بخارا و دربار منصور ثانی رفت.
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی دانشمند
سپس به گرگان به دربار قابوس بن وشمگیر رفته، مدت زیادی آن جا ماندگار شد
و اولین اثرش به نام (آثار الباقیه عن القرون الخالیه) را به قابوس شاه هدیه داد.
سپس به ری رفت. با وجودیکه اوضاع مالی خوبی نداشت اما پادشاهان ری نیز چندان حمایتی از او نکردند.
در ری با دو ریاضی دان و منجم ایرانی به نام کوشیار بن گیلانی و ابو محمد خجندی ملاقات کرد،
سپس به دربار مرزبان بن شروین رفت. و از آن جا به گرگان نزد قابوس بن وشمگیر بازگشت.
ابوریحان بیشتر از شصت سال داشت، که از ۱۱۳ اثر خود نام برده، که بیشتر از ۹۰ تای آن ها مربوط به ستاره شناسی،
ریاضی و زمین شناسی است.
با کمک شاگردانش آن ها را به ۱۵۳ اثر رسانده بود، اما در حال حاضر ۳۵ اثر از آنها باقی مانده است.
از مهم ترین آثارش: ۱آثار الباقیه ۲اسطرلاب ۳چگالی ها ۳سایه ها ۴_قانون مسعودی و… .
سرانجام این دانشمند بزرگ در ۲۷ جمادی الثانی ۴۴۰ قمری در دوره پادشاهی مسعود غزنوی در غزنه درگذشت.
