ابو جعفر محمدبن طوسی خواجه نصیرالدین طوسی
ابو جعفر محمدبن طوسی خواجه نصیرالدین طوسی
خواجه نصیرالدین طوسی متولد ۱١ جمادی الاول سال ۵٩٧ هجری قمری از مشهورترین شخصیت های تاریخ اسلام است.
به روایت بعضی از منابع پدرش زاده ی روستایی در قم بود.
که برای زیارت امام رضا با خانواده راهی مشهد میشوند.
در راه برگشت همسرش بیمار شده و ناچار در توس مستقر میشوند.
مدتی بعد مردم درخواست میکنند که امام جماعت مسجد شود.
بعد از آن نیز در حوزه ی علمیه شروع به تدریس می کند.
در همین زمان خواجه نصیرالدین به دنیا می آید.
کودکی و نوجوانی اش در طوس سپری می شود.
پس از دوره ی ابتدایی، پدرش به او قرآن، حدیث، قواعد عربی و…می آموزد
و منطق و حکمت و ریاضیات را نزد دایی اش فرا میگیرد.
ابو جعفر محمدبن طوسی خواجه نصیرالدین طوسی
پس از آنکه علوم دیگری می آموزد، نزد استادش نصیر الدین حمزه، که دایی پدرش نیز هست لباس عالمان دین می پوشد
و استادش به او لقب نصیرالدین می دهد.
به توصیه ی دایی اش به مدرسه سراجیه در نیشابور می رود.
یک سال نزد استاد سراج الدین که از استادان بزرگ درس خارج فقه و اصول است بهره می برد.
پس از تحصیل در نیشابور به ری و سپس به قم و از آن جا به عراق عزیمت می کند.
کتاب مشهور اخلاق ناصری را در زمان حمله هولاکوخان مغول نوشت.
پس از حمله ی هولا کوخان، خواجه به قلعه ی اسماعیلیان می رود.
ولی هولاکوخان کودتا کرده و حکومت اسماعیلیان پایان می یابد.
هولاکو که او را شخصیتی علمی و دانشمند می بیند، از جانش گذشته، او را مشاور و وزیر خود میکند.
خواجه اعتماد هلاکو را جلب کرده و رصد خانه ی مراغه را میسازد
و نیز به دستور هلاکو و با نظر خودش کتابخانه ی بزرگی تاسیس کرده و کتاب های غارت شده ی بغداد، دمشق و خراسان را به آن جا میبرد.
سر انجام خواجه نصیرالدین در ۱۸ ذیقعده ی ۶٧٢ هجری قمری در حرم کاظمین، در پایین پای دو امام به خاک سپرده شد.
ز معروفترین آثارش می توان اخلاق ناصری و اساس الاقتباس را نام برد.
