شیخ بهایی دانشمند عرب

بهالدین محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی، که در زمان خودش از شهرتی بی نظیر برخوردار بود.

در هشتم اسفند ماه سال۹۲۵ شمسی در بعلبک لبنان متولد و در سال ۱۰۰۰ شمسی در اصفهان دیده از جهان فرو بست.

او از نوادگان حارث همدانی( از یاران مولا علی (ع) ) که در جنگ صفین و جمل همراه امام شجاعانه جنگید.

ازشاهکارهای او در اصفهان: یکی تقسیم آب زاینده رود بود که پس از سالها، به خونریزی و جنگ بخاطر آب پایان میداد.

همینطور ساخت مسجد چهارباغ بر روی مکانی که لجنزار بود.

دیگر گرمابه شیخ بهایی، محاسبات کامپیوتری و معماری مسجد جامع اصفهان و ساخت ساعت آفتابی(تغییر اوقات شبانه روز از روی سایه آفتاب).

در حدود ۹۵ کتاب و رساله در حدیث، مهندسی، سیاست، ریاضی، نجوم و…از وی به جای مانده است.

یونسکو در سال ۲۰۰۹ میلادی نام او را در بین دانشمندان افتخار آفرین به ثبت رسانید.

شیخ بهایی دانشمند عرب

شیخ بهایی همراه پدر و خانواده در سن ۱۰ سالگی به دلیل ظلم شاه عثمانی، راهی ایران می شوند.

ابتدا به قزوین رسیدند و در همان جا اقامت کردند.

شیخ بهایی تحصیلاتش را در اصفهان ادامه داد و سپس به حج مشرف شد.

بعد به کشور های اسلامی مثل عراق، سوریه و…سفر کرد و بعد از ۴سال که بازگشت او را مردی درویش مسلک دیدند.

بعد از آن تا پایان عمر همراه شاه صفوی بود و سفر دیگرش، زمانی که شاه عباس بر خراسان پیروز می شود،
شیخ بهایی به همراه شاه با پای پیاده به پابوس امام هشتم می روند.

از جمله آثار وی ۱ کتاب الحریریه ۲اسطرلاب ۳_جامع عباسی و … . او چند روز قبل از وفات، با شاگردانش به زیارت بابا رکن الدین رفته،
در آن جا مکاشفه ای برایش رخ می دهد، که از آن به نزدیک بودن مرگش پی می برد
و سرانجام درسن ۸۷ سالگی وفات کرده،
و بنا بر وصیت، او را در مشهد مقدس در جوار شاه خراسان به خاک می سپارند.