عوامل شکست مدیریت دانش
عوامل شکست مدیریت دانش
از دیرباز مدیریت دانش واژه محبوبی بوده است. و به تعبیر بهتر می توان گفت
از گذشته های بسیار دور انسان ها با شنیدن نام مدیریت دانش وسوسه می شدند.
اما شکست پروژه های مدیریت دانش به افت محبوبیتش کمک کرده است.
هدف این مطلب لیست کردن ترکیب و سازمان دهی عوامل شکستی است
که از زمانی که این رشته شروع به کسب محبوبیت در اواخر دهه ۹۰ نمود،
در ادبیات مدیریت دانش مورد بحث قرار گرفته است.
عوامل شکست از دو دسته وسیع تشکیل شده است:
علی (سببی) و برآیندی (منتج).
عوامل علی به مسائل سازمانی و مدیریتی که برای اجرای موفقیت آمیز مدیریت دانش مورد نیاز است، بر می گردد.
از سوی دیگر عوامل برایندی با مشکلات معینی سر و کار دارد و بیشتر از آنکه به عنوان علت مورد توجه باشد،
می تواند به عنوان نشانه ای مورد ملاحظه قرار گیرد.
عوامل شکست مدیریت دانش
عوامل شکست زیر طی بررسی های کلان و تحقیقات گسترده اسخراج شده اند
و پس از شناسایی توسط مقالات و پژوهشگران مختلف مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفته است:
عوامل شکست علی:
۱- فقدان شاخص های عملکرد و مزایای قابل اندازه گیری
۲- حمایت مدیریتی ناکافی
۳- برنامه ریزی، طراحی، هماهنگی و ارزیابی نامناسب
۴- مهارت های ناکافی کارکنان و مدیران دانش
۵- مشکلات فرهنگ سازمانی
۶- ساختار سازمانی نامناسب
عوامل شکست برایندی:
۱- فقدان همکاری گسترده
۲- فقدان ارتباط، کیفیت و قابلیت استفاده
۳- تاکید بیش از حد بر یادگیری رسمی، رده بندی و نیازهای تعیین کننده
۴- اجرای نادرست تکنولوژی
۵- بودجه بندی نامناسب و هزینه های مفرط
۶- عدم مسئولیت و مالکیت
۷- اتلاف دانش حاصل از بازنشستگی و ترک کارکنان
در نتیجه، اشاره می شود برای بهبود درکمان از علت و اثر بین عوامل مختلف شکست،
همچنین شناسایی روابط بین این عوامل و محیط عملیاتی خاص، تحقیقات بیشتری نیاز است.
انتهای پیام
