حکیم عمر خیام نیشابوری

حکیم عمر خیام نیشابوری

امام غیاث الدین عمربن ابراهیم خیام نیشابوری که

اغلب مردم او را به دلیل رباعیات معروفش، بیشتر یک شاعر میدانند،
در قرن پنجم، زمان حکمرانی سلجوقیان در نیشابور متولد شد.

مضمون بیشتر اشعارش توجه به مرگ و فنا و غنیمت شمردن عمر است.

شغل پدرش خیمه سازی بود، به همین دلیل لقب خیام گرفت.

از آنجا که هوش فوق العاده ای داشت، در جوانی در ریاضیات، فلسفه و نجوم به درجات بالایی رسید.

در علم پزشکی هم سر رشته داشت و سلطان سنجر را که در کودکی دچار آبله شده بود درمان کرد.

تبحر او در ستاره شناسی، ریاضیات و فلسفه موجب شد به او لقب امام، فیلسوف و حجه الحق را بدهند.

رصدخانه ی سلطان ملکشاه سلجوقی را به یاری او ساختند.

تقویم مشهور جلالیه را نیز، به دستور جلال الدین ملکشاه نگاشت.

او به دلیل پیشرفتش در فلسفه، مورد احترام فیلسوفان زمانش قرار گرفت.

این دانشمند فلسفه ی یونان رابه دانشجویان آموزش می داد.

حکیم عمر خیام نیشابوری

و آن ها را به ورزش جسمانی و تهذیب نفس تشویق می کرد.

به همین دلیل صوفیان و عرفا به او خیلی نزدیک شده  بودند.

خیام در عصر خود چندان تمایلی به تدریس و نوشتن نداشت، اما یکی از سخنرانی هایش در زمینه توحید و یگانگی خداوند است.

در زمانش، حوادث مهمی رخ داد.

حوادثی مثل جنگ های صلیبی، سقوط آل بویه و قیام آل سلجوقی.

او بیشتر عمرش را در زادگاهش نیشابور گذراند و فقط  برای انجام فریضه ی حج و نیز سفر به شهر ری و بخارا از نیشابور خارج شد.

سرانجام چراغ وجودش در شهر محل تولدش نیشابور خاموش شد.

آثار زیادی از وی به جا مانده است. آثاری چون:

1_رساله وجود ۲رساله ای در جبر و مقابله ۳دیوان رباعیات و… ازآثارمعروفش نوروزنامه است،
که با زبانی رسا و شیوا در مورد پیدایش نوروز و آداب و رسوم آن، در دربار ساسانیان توضیح داده است.